Jeruzalemstraat 17 te Utrecht is een Rijksmonument in de 17e eeuw opgetrokken tussen de twee buurpanden, op de plaats waar vroeger het Jeruzalemklooster stond. De kelder is middeleeuws. We troffen het pand in verweesde staat aan.
De belangrijkste vraag die het interieur van Jeruzalemstraat 17 stelde, was die van de storende trappen. In een workshop met de opdrachtgever is een aantal trapvarianten geëvalueerd, van eigentijds- complex- ruimtelijk, tot eenvoudig- historisch evocatief- ordenend. Gekozen is voor het laatste. Een wenteltrap die voor- en achtergedeelte logisch van elkaar scheidt. Het levert prettig bewoonbare kamers op, en sluit goed aan bij de geschiedenis van het pand.
Later zou blijken dat in 1985 de historische plattegrond door gemeentelijk bouwhistoricus Gluck in schets gereconstrueerd was, en wel als nu voorgesteld.
De ruimten zijn alsgezegd logisch van elkaar gescheiden door de trap, Deze scheiding tussen de ruimten is verder subtiel doorgevoerd door deuren met bovenlichten en een stalen glaspui. De ruimtescheidingen zijn met houten wanden en paneeldeuren uitgevoerd, steeds rekening houdend met de beperkte maat van het casco en eigentijdse installaties. De plattegrond knelt nergens…
Tijdens de bouw is het exterieur en casco intensief onderhouden. Hierbij werden originele onderdelen als kap, balken,zijgevels en kreupele spanten beter herkenbaar gemaakt.
Met de opdrachtgever is gezocht naar passende zeventiende eeuwse kleuren, voor interieur en exterieur die samen een warm en coherent palet vormen.
Het ontwerp dringt zich niet op, maar ontstoort de plattegrond van het monument. Het resultaat is een vanzelfsprekend- prettig bewoonbare woning, in het mooiste deel van de Utrechtse binnenstad.